Co się z nami dzieje???

Może ktoś mi odpowie co się z nami, podobno ludźmi cywilizowanymi dzieje???
Dzisiaj byłam świadkiem i uczestnikiem smutnej sceny.
Przystanek tramwajowy na który najczęściej chodzę jest umieszczony na mostku. Z jednej strony zejście na osiedle, z drugiej do parku. Przy tym od strony parku pełno ławek.
Na przystanku pełno ludzi - jak wiadomo rozkłady MPK są wieszane w ramach żartu serwowanego korzystającym z usług tej przedziwnej instytucji.
I przez ten mostek/przystanek przechodziły, z osiedla do parku, dwie sympatyczne misie. Dziewczyneczki najwyżej z trzeciej klasy. Obie prowadziły rowery. Jedną z nich na schodach do parku rower pokonał i zaczął ją ciągnąć w dół. Mała zaczęła krzyczeć i płakać. Pobiegłam, żeby jej pomóc, przytrzymać rower a małą pozbierać.
Coś mnie zastanowiło w momencie, kiedy sytuacja już była opanowana.
Nikt!!! więcej nie kwapił się do pomocy!!! Wszystkie głowy, puste głowy, były odwrócone w drugą stronę. Zarówno te na przystanku, i te w parku
Już mnie nie dziwi, chociaż nadal oburza, migracja lemingów w stronę wyjścia w tramwaju, którym akurat nie będzie wysiadała kobieta z wózkiem. Często dziewczyny są zdziwione, kiedy pytam czy chcą pomocy.
Nadal drażni mnie brak zdolności fonacji słowa przepraszam, kiedy ktoś chce mnie minąć w sklepie a zamiast tego trąca wózkiem.
Jednak to, że nie chce się pomóc dziecku, po prostu mnie przeraża!
To, że pomagam, nie wynika z wychowania, że tak należy. Wynika z głębokiej wiary w to, iż żyjemy wśród ludzi między innymi po to, aby choć trochę dbać o siebie nawzajem.
Staram się tak traktować innych jak sama chciałabym być traktowana.
Bardzo często nie jestem. Jednak poglądów nie zmienię.